نویسنده: جواد رضایی
ناشر: نشر روزگار

رمان «آدم و خاک» دومین اثر نویسنده پس از رمان «سایه‌های مصلوب» است که در سال ۱۴۰۰ منتشر شده بود؛ رمانی سوررئال با چند راوی سرگردان که در پایان کتاب همه در فضای تاریک اورشلیم گم می‌شوند.
راوی رمان که یک زن است، از بودن کنار مُرده‌ها می‌گوید و در این میان نویسنده مخاطب را به فضای داستان خود عادت می‌دهد و او را به قلب یک درام اجتماعی می‌کشاند و به کمک فضاسازی، حسِ بیمارگونه جامعه را به مخاطب القا می‌کند، به‌طوری‌که بر تمام بخش‌هایی از رمان که خارج از بیمارستان در جریان است، همان حسِ بیماری و درد حاکم است و وقتی از بیمارستان خارج می‌شویم فضای بیمارستان بر دوش مخاطب همچنان سنگینی می‌کند؛ جامعه‌ای که تبدیل به یک بیمارستان شده و همه‌جا بوی مرگ و بیماری حس می‌شود.