«نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های عاشقانه آلبر کامو به ماریا کاسارس»

---

«خطاب به عشق» مجموعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های عاشقانه «آلبر کامو» و معشوقش «ماریا کاسارس» است که بعدها توسط دختر این نویسنده بزرگ -«کاترین کامو»- نگارش شده است.
در نوزدهم ماه مارس ۱۹۴۴، آلبر کامو و ماریا کاسارس در خانه «میشل لیریس» یک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دیگر را ملاقات کردند. دانشجوی سابق هنرستان، اصالتا اهل کرونیا و دختر یک جمهوری خواه اسپانیایی در تبعید، در آن هنگام تنها بیست و یک سال داشت. در آن زمان کامو داشت بیگانه را منتشر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کرد. سپس این نویسنده مدتی را در پاریس به تنهایی زندگی کرد، جنگ او را از همسرش «فرانسین»، که معلم بود دور نگه داشت. آلبر کامو که نسبت به استعداد این بازیگر حساس شده بود، نقش مارتا را در نمایش سوء‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تفاهم در ژوئن سال ۱۹۴۴ به ماریا واگذار کرد. و در طول شب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اجرا، آلبر کامو و ماریا کاسارش عاشق هم شدند. این هنوز تنها مقدمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای برای یک داستان عاشقانه بزرگ است، که آغاز واقعی آن تا سال ۱۹۴۸ به وقوع نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انجامد. تا زمان مرگ تصادفی نویسنده در ژانویه ۱۹۶۰، آلبرت و ماریا هرگز نوشتن برای هم-دیگر را متوقف نکردند، به خصوص در طول هفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های طولانی جدایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان به دلیل تعهد هنری و فکری، اقامت در فضای باز یا تعهدات خانوادگی. در پس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زمینه زندگی عمومی و فعالیت، مکاتبات متقابل آن دو شدت روابط بین این دو نفر را نشان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. صمیمیت، اشتیاقی سوزنده، لذت بردن از روزهای مشترک، کار مشترک و تلاش برای عشق واقعی، تدوین کامل آن و تحقق آن… تمام این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها چیزهایی است که جای جای این نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نگاری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها به چشم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خورد. می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانیم که کار آلبر کامو با تفکر و تجربه عشقش تلاقی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. انتشار این مکاتبات بیکران، گوشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از این نگرانی ثابت را نشان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. ماریا کاسارس مدت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها پس از درگذشت آلبر کامو گفت: «وقتی شما کسی را دوست دارید، همیشه او را دوست دارید.»