«نامه نیما یوشیج به مادرش اعظم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌السلطنه»

«نیما یوشیج؛ نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها» که با نام «نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های نیمایوشیج» نیز شناخته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، نوشته سیروس طاهباز است.
نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های نیما، که پرحجم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین اثر منثور او محسوب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، در فاصله سال‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی طولانی۱۳۰۰ تا ۱۳۳۸ نوشته شده است؛ یعنی تقریبا چهار دهه از زندگی پر افت و خیز او را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان در آیینه این مجموعه دید. او نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را به خلاف معمول و گاه با فاصله افتادن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی در تاریخ نگارش، متناسب با حال و هوای روحی خود آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گاه که فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کرد چیزی برای نوشتن دارد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نوشت. مطالعه چگونگی گفته پردازی در این مجموعه، یا هر متن ادبی دیگری، بنابر گفته «ونسان ژوو» از دو مزیت برخوردار است، از یک سو، امکان دسترسی به ذهنیتی را فراهم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند که بر فضای اثر حکم فرماست و از سوی دیگر، موجب آشکار شدن ارزش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود که گفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پرداز در صدد انتقال آن است. از این رو، نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های نیما را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان نوعی نظام گفتمانی تلقی کرد که در آن گفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پرداز (نیما)، ذهنیت خود را پیرامون مسائل و موضوعات مختلف آشکار و ارزش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های موردنظرش را مطرح می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.