«دختری که مصیبت نامیدند» درباره‌ی دختری به اسم «نامو» است که در مزرعه زندگی می‌کند و با کودکی‌هایش دردسرساز می‌شود.
«نامو» دختر کوچکی بود که پس از کشته‌شدن مادرش به دستِ یک پلنگ و فرار پدرش از قبیله، نزد خاله «چیتو» و مادربزرگش زندگی می‌کرد. او مجبور بود هر روز، از زمان بیدارشدن تا پایان شب، کارهای متعدّدی را انجام دهد. او به آزادی‌های دخترخاله‌اش حسادت می‌کرد، ولی جرأت نداشت اعتراض کند.
نامو دختری خیال‌باف بود و روحی ناآرام داشت. او وقتی برای جمع کردن هیزم به جنگل می‌رفت، دور از چشم دیگران، عکسی را که از جلد مجلّه‌ای بریده بود، پیش روی خود می‌گذاشت و با او همچون مادرش صحبت می‌کرد.