«فروچو» برادر نورسیده­‌ای است که با آمدنش مادر را به کام مرگ فروبرده، با زیبایی ذاتی‌­اش فرزندخوانده‌‌ی اعیان‌­ها شده و واسکو و مادربزرگ هفته­‌ای یک بار برای دیدنش به ویلارسا می‌­روند، اما در این میان آن­چه هر­ روز بی‌­اهمیت­‌تر می‌­شود، همان فروچویی است که هم‌‌اکنون واسکو دارد با او دردِدل می­‌کند؛ فروچو­ای که به‎‎‎‎‌‌دلیل تربیت خاصش به‌‌سختی می‌­توان با او ارتباط گرفت، پسربچه­‌ای ننر و نازپرورده که برخوردی سرد دارد.