چون شب دویست و شصت و یکم برآمد گفت:

ای ملک جوان‌بخت. خلیفه برخاسته به نزد قوت‌القلوب رفت. چون قوت‌القلوب خلیفه را بدید، برخاسته زمین بوسه داد. خلیفه به او گفت: علاءالدین به نزد تو آمده یا نه؟

گفت: لا والله ایهاالخلیفه. من به طلب او فرستاده‌ام ولی او نیامد.

پس خلیفه او را به بازگشتن دارالخلافه بفرمود و با علاءالدین گفت: از ما کناره مگیر.

پس از آن خلیفه به دارالخلافه روی نهاد و علاءالدین آن شب را به روز آورد. چون روز برآمد، سوار گشته به دیوان برفت و به‌جای رئیس ستین بنشست. خلیفه خازن را فرمود که ده‌هزار دینار به جعفر وزیر بدهد. خازن مبلغ حاضر آورد. خلیفه به جعفر برمکی گفت: قصد من این است که به بازار کنیز فروشان رفته با این ده‌هزار دینار کنیزکی از برای علاءالدین شرا کنی.