نویسنده: سمیه مکٌیان
ناشر: لوح فکر

---

از این نویسنده، پیش‌تر رمان‌های «غروبدار» و «پنج شب» منتشر شده است. تاریخ قلعه قهقهه به زمان پیش از اسلام برمی‌گردد، اما در دوره صفویه به عنوان زندان کاربرد پیدا می‌کند و محلی برای زندانی‌شدن شخصیت‌های سیاسی مهم، به ویژه شاهزادگان صفوی، می‌شود. اسماعیل دوم، سومین پادشاه سلسله صفوی، از جمله مشهورترین زندانیان این قلعه است.

مکیان در «قهقهه» روایتی دست اول از زندگی اسماعیل‌میرزا (شاه اسماعیل دوم) در زندان قلعه قهقهه ارائه می‌دهد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «قهقهه کجاست؟ شاید این گور را می‌گویند قهقهه… اسماعیل به گودال گور چشمک‌زن نگاه می‌کند. به آن بهشت نرم. همه می‌گویند: «من من من دار…» کرمینه‌های نشان‌دار در الفِ دار ساکن مانده‌اند. کودکانش نیز در صفوف منظم نشسته‌اند و منتظرند. اسماعیل، کتاب بی‌غلط دستانش را به سوی آنان تاب می‌دهد، به معنای خداحافظی. کرمینه‌های زودپیر که زمان مرگ را درک کرده‌اند، رگ‌های این دایره گور را بی‌صدا و بی‌تحرک می‌کنند؛ در یک دم، دهان‌های منقارشکل بسته می‌شود و هیچ خون سفیدی خروج نمی‌کند. گور تاریک و بی‌رگ و خون می‌شود. این گاهِ حضور مرگ است بر گورستانی که مرده‌ای برای خرج‌کردن در آن وجود ندارد.»

این متن بازتابی از تاریخ و زندگی شخصیت‌های مهم در دوره صفویه است و نشان‌دهنده چالش‌های انسانی و سیاسی آن زمان می‌باشد.