«کوتوله» شرح زندگی کوتوله‌ای است در دربار یکی از سلاطین قرون وسطای ایتالیا. «لاگر کویست» داستان را از زاویه دید او و به‌صورت یادداشت‌های روزانه‌ کوتوله بیان می‌کند. البته بیان مطالب به‌صورت یادداشت‌های روزانه کوتوله و به زبان اول شخص مفرد، روش مؤثری برای بیان افکار ضمنی و برداشت‌های او از جزئیات امور است، هرچند که گاهی تا مرز تصنع و غیر واقعی بودن نیز پیش می‌رود. کوتوله را می‌توان تجسم خباثت دانست. او از هر چه که عشق نامیده شود بیزار است و از شادی دیگران متنفر. عشق و شادی و خنده برای او دروغ و تهوع آور است. جنگ را دوست دارد و می‌خواهد لذت وصف‌ناپذیر فرو بردن دشنه‌اش را در سینه دشمن بچشد. با این اوصاف، لاگر کویست ماهرانه افکار و نظرات چندش‌آور کوتوله را بگونه‌ای بیان می‌کند که خواننده گاهی با او عمیقاً احساس هم‌ذات‌پنداری می‌کند. کوتوله اوج خباثت و پلشتی است. این رمان که در دوران جنگ دوم جهانی منتشر شد، شاید بازتاب نظریات لاگر کویست درباره چند و چونی نازیسم و فاشیسم باشد.