آن هنگام که «حاج مصیّب» از سفر تجارتی کاظمین بازگشت، «شهرآشوب» «عطا»ی خردسال را برداشت و گریخت. تنها کسی که از راز صندوقچه و علت فرار شهرآشوب خبر داشت، «حمود» بود که خود او نیز به تحریک آن زن فتنه گر، دستش به قتل «بیگُم» آلوده بود.

حمود وسایل سفر «مرضیه» و «عقوب اللّقا» را آماده می­کند و خود برای گرفتن انتقام از شهرآشوب به دنبالش می­رود تا این که پس از پانزده سال در رشت آن زن دیو سیرت را پیدا     می­کند. وقتی عطا و حمود درگیر می­شوند و زدوخورد میان آن­ها در یکی از اتاق­ها به اوج رسید، شهرآشوب از صحنه می­گریزد. عطا و حمود نیز پس از آگاهی از غیبت او، دست از مجادله برمی­دارند و عطا که از خباثت بی­بی مطلع شده است، به اتفاق حمود و زنش، «هما»، به سوی تهران عازم می­شوند.

شهرآشوب نیز به وسیله دلیجان زن ثروتمندی به نام «طوبا» عازم تهران شداست و به دعوت زن موقتاً در خانه او سکنی می­گزیند.