«کشتن مرغ مقلد» یا «کشتن مرغ مینا» نوشته‌ «هارپر لی» یک رمان تمام و کمال است در ستایش آزادگی و مذمت ضعیف‌کشی. اثری آنقدر قدرتمند که بعد از خواندنش با هربار دیدن مرغ مینا بر روی شاخه‌ای یا در قفسی، آزاده بودن را به یاد می‌آورید.

بهترین رمان‌های دنیا لزوما آن‌هایی نیستند که پیچش‌های داستانی عجیب و غریب دارند یا فضاهای بی‌نهایت شگفت‌انگیزی را برای مخاطبانشان ترسیم می‌کنند. بهترین رمان‌های جهان و جاودانه‌ترین‌هاشان گاه آنانی هستند که از یک ماجرای ساده به عمق شخصیت‌های به‌غایت پیچیده نفوذ می‌کنند. کشتن مرغ مقلد از هارپر لی یکی از این رمان‌های جاوید جهان است. فجایع همیشه به شکل وقایعی آخرالزمانی پدیدار نمی‌شوند، گاه فاجعه به بند کشیدن یک سیاه‌پوست بی‌گناه است؛ فاجعه‌ای که ما را وا می‌دارد تا در همه‌ی باورهایمان تجدیدنظر کنیم.

کشتن مرغ مقلد شما را به آمریکای دهه‌ ۱۹۳۰ می­برد و جهان را از چشم دختری خردسال به نام «اسکات»، می‌بینید که پدرش -وکیلی در آلاباما-، مامور شده تا از جوان سیاه‌پوست بی‌گناهی به نام «تام رابینسون» دفاع کند. «اتیکوس فینچْ» همواره «جرمی» و «اسکات»، پسر و دخترش را به همدل و عادل بودن تشویق می‌کند و مدام به آن‌ها یادآور می‌شود که «کشتن مرغ مینا گناه است» زیرا مرغ مینا نماد بی‌گناهی و بی‌آزاری است. اتیکوس خود همین توصیه را سرلوحه‌ زندگی‌اش قرار داده و با پذیرفتن وکالت جوان سیاه‌پوست در واقع ضد جامعه‌ نژادپرست و نه‌چندان مهربان خود برخاسته است. علی‌رغم دفاع جانانه‌ی اتیکوس از تام، دادگاه چندان عادلانه پیش نمی‌رود، گویی قفس مرغ مینا لحظه به لحظه برای این پرنده کوچک و کوچک‌تر می‌شود. آیا اتیکوس بالاخره مرغ مینا را دوباره بر شاخه رها و آوازه‌خوان خواهد دید؟