مرسوم است که پدرها درباره مرد شدن با پسرشان حرف بزنند. اما من این چیزها را نمی‌دانم. می‌گویند دیر یا زود بیشتر مردها شبیه پدرشان می‌شوند. اما امیدوارم واقعیت نداشته باشد. پدربزرگ‌های تو با من فرق داشتند. آن‌ها مردانی سخت‌جان و مغرورتر از من هستند. مهارت‌های متفاوتی دارند. مثلاً، با چند لگد به لاستیک ماشین می‌توانند کیفیت ماشین را برآورد کنند.

اگر یک وسیله برقی دست­شان بدهی، ‌ حالا هر چیزی، در سه سوت، با وزن کردن آن می‌فهمند که گران خریده‌ای‌اش یا نه -و همیشه به نظرشان گران خریده‌ای-. بعد از هفتاد سالگی نمی‌شد رو حرف­شان حرف زد -حتی بعد از آن همیشه حق با آن‌ها بود، فقط گاهی موافقت می‌کردند که طرف مقابل یک کوچولو حق دارد-. هیچ‌وقت آدرس نمی‌پرسند. از کسی درخواست کمک نمی‌کنند. سر پول بحث نمی‌کنند، فقط درباره ارزش‌ها حرف می‌زنند.

هیچ‌وقت تو کَت­شان نمی‌رود که وقتی می‌شود کاری را خود آدم انجام بدهد باید به یکی دیگر پول بدهد که همان کار را انجام بدهد. و پسرهای­شان هیچ‌وقت متوجه نشدند چرا آدم وقتی می‌تواند یک متخصص بگیرد تا کاری را به نحو احسن انجام بدهد، چرا باید خودش آن کار را اشتباهی انجام بدهد، و این تقریباً علت اصلی تمام مشاجرات ما است. آن‌ها نسل متفاوتی هستند، صاف و ساده. می‌دانند سیم سیار چطور کار می‌کند. آدم می‌تواند آن‌ها را نصفه‌شبی بیدار کند و نرخ سود بانکی را تا آخرین رقم اعشارش بپرسد.