«نامه امیلی دیکنسون به دخترخاله‌هایش لوئیس و فانینا نارکاس»

«امیلی الیزابت دیکنسون» یکی از بزرگ‌ترین و اصیل‌ترین شاعران آمریکایی تمام دوران است. او را شاعر شاعران، از بزرگ‌ترین شاعران امریکا و پیشگام نوسرایان نامیده‌اند. هنگامی که اولین اثر او در سال ۱۸۹۰، چهار سال پس از مرگ او انتشار یافت، با موفقیت خیره‌کننده‌ای روبه‌رو شد. او بیشتر خلوت گزیده بود و زندگی در انزوا را ترجیح می‌داد.
دیکنسون شاعر پرکاری بود، اما تعداد کمی از شعرهایش به چاپ رسید. شعرهای او در زمان خود منحصربه‌فرد بودند. خطوط کوتاه اشعار، عدم وجود عنوان در شعر و مواردی از این دست، از ویژگی‌های شعر اوست. بسیاری از اشعار او درون‌مایه مرگ و جاودانگی دارند که در نامه‌هایش نیز مشهود است.
چاپ نامه‌های دیکینسون همراه با اشعار او در یک مجموعه فرصت مناسبی را در اختیار می‌گذارد تا شناخت بسیار بهتری از این نویسنده مشهور بدست آورد. با مقایسه روحیه ظریف و بعضا روحانی دیکینسون در اشعارش و کسی که قلم برداشته و دست به نوشتن نامه زده است، می‌توان با درونی‌ترین احوال این ادیب خلاق مواجه شد.