«طهرون، خاطرات آقاجان و قصه‌های کوتاه»، داستان‌های کوتاهی به روایت «پیمان شیخی» است. داستان­هایی که خاطره هستند؛ خاطرات آقاجان، مادر بانو، حسین و طهران قدیم.

زبان و آرایه‌های ادبی در خاطره نگاشته‌ها، آن­ها را به سمت یک اثر ادبی سوق می‌دهد. ازسوی دیگر، خاطره یکی از منابع کشف حقایق تاریخی‌ است و ویژگی‌های ادبی و تاریخی را با هم دارد.

خاطره نویسی، گونه‌ مستقلی از ادبیات تاریخی به شمار می‌آید که باعث تقویت و گسترش انواع ادبی در زبان فارسی شده است. «طهرون، خاطرات آقاجان و قصه‌های کوتاه»، با زبانی ساده، روان و نزدیک به زبان محاوره، به نقل خاطره می‌پردازد؛ خاطراتی از طهران قدیم و ساکنانش.