در روزگاران دور مرد جوانی بود که دست به هر کاری می­زد با شکست روبه رو می­شد و انگار این گرفتاری تمامی نداشت. مرد بساطی از «خنزرپنزری» به راه انداخته بود و گمان می‌کرد وسایل ضروری مردم را می‌فروشد و شب دست از پا درازتر، به خانه‌ اش برمی‌گشت.

مرد جوان هر روز و هر شب به بخت بدش که به خواب رفته یا مثل درختی خشکیده، لعنت می­فرستاد. اما دست بر قضا در بازار مرد، با پیرمردی آشنا می­شود که به او می­گوید هر انسانی یک بوته بخت دارد که باید سبز باشد. البته بوته بخت بعضی از افراد مانند بوته بخت مرد جوان، خشک و زرد شده و در حال پلاسیدن است. پیرمرد انگشتری به مرد می­دهد تا بتواند به کمک انگشتری دنبال فلک برود و سراغ بوته بختش را بگیرد. پس مرد جوان راهی سفر دور و درازی می شود تا بوته بختش را پیدا کند و از این سرنوشت شوم خلاص شود. مرد در طول سفرش با اتفاقات جالبی مواجه می­شود.