«بهاءالدین خرمشاهی» (متولد ۱۲ فروردین ۱۳۲۴ در قزوین) نویسنده، مترجم، فیلسوف، روزنامه‌نگار، طنزپرداز، فرهنگ‌نویس، حافظ پژوه، شاعر و استاد دانشگاه است.
پدر و نیاکان او اهل خرمشاه یزد بودند. وی سال‌ها نزد پدرش درس معقول و منقول خواند. در سال ۱۳۴۲ دیپلم طبیعی گرفت و برای ادامه‌ تحصیل به تهران رفت.
نخست وارد دانشکده‌ پزشکی شد؛ اما خیلی زود انصراف داد و در امتحان ورودی رشته‌ ادبیات فارسی شرکت کرد.
در سال ۱۳۴۷ لیسانس ادبیات فارسی گرفت؛ در حالی که محضر استادانی چون «سید جعفر شهیدی»، «آیت‌الله شعرانی»، «پرویز ناتل خانلری» و «ذبیح‌الله صفا» را درک کرده بود.
در سال ۱۳۵۲ از مقطع فوق لیسانس کتاب‌داری فارغ‌التحصیل شد و پس از گذشت یک سال، عضو هیات علمی مرکز خدمات کتاب‌داری شد.
پس از سپری کردن ده سال، از کتاب‌داری درآمد و به انجمن فلسفه رفت. وی یکی از ویراستاران ارشد دایرة‌المعارف تشیع است. خرمشاهی در سال ۱۳۶۹ عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی شد.
او بیش از پنجاه کتاب در قالب تالیف و ترجمه و نزدیک به هزار مقاله در مطبوعات منتشر کرده است. بیشتر شهرت خرمشاهی پژوهش‌های قرآنی، ترجمه‌‌ قرآن و کتاب‌هایی است که درباره‌ حافظ نوشته است. وی بیش از پانزده جایزه‌‌ علمی دریافت کرده است که چهار جایزه مربوط به کتاب‌هایی است که برگزیده‌ کتاب سال شده‌اند. خرمشاهی همچنین یک‌بار چهره‌‌ ماندگار ایران شده است.
از آثار تألیفی خرمشاهی می‌توان به «فرهنگ موضوعی قرآن مجید»، «ذهن و زبان حافظ»، «حافظ‌‌‌‌‌نامه»، «سیر بی‌سلوک»، «چهارده روایت»، «قرآن و قرآن‌پژوهی»، «دایره‌المعارف تشیع»، «کتیبه‌ای بر باد» و «پوزیتیویسم منطقی» اشاره کرد.
خرمشاهی در زمینه‌ ترجمه هم این آثار را در کارنامه دارد:
«هنری میلر» اثر «جورج ویکس»، «شیطان در بهشت» اثر «هنری میلر»، «علم در تاریخ» اثر «جان برنال»، «هابیل و چند داستان دیگر» اثر «میگل داونامونو»، «عرفان و فلسفه» اثر «استیس»، «درد جاودانگی» اثر «میگل داونامونو»، «علم و دین» اثر «ایان باربور»، «اندیشه سیاسی در اسلام معاصر» اثر «حمید عنایت»، «دین پژوهی» اثر «میرچا الیاده» و «درآمدی بر تاریخ قرآن» اثر «ریچارد بل».
خرمشاهی نثری شیرین، شیوا، خواندنی و مؤثر دارد و محتوایی غنی را در قالب این نثر نقش می‌ریزد.