«دو بال برای پرواز»، داستان زندگی شیخ اشراق، «شهاب‌الدین یحیی بن حبش سهروردی»، از حکما و عرفای بزرگ قرن ششم هجری ایران است. این کتاب را دکتر «سید یحیی یثربی» نوشته است.
دو بال پرواز، دوران کودکی شهاب‎الدین سهروردی را توصیف کرده است. یحیی در دوران کودکی هرشب خواب می‌بیند که برای پروازکردن یک بال بیشتر ندارد و احتیاج به بال دیگری دارد که با آن پرواز کند و چون می‌فهمد که این بال، همان علم و دانش است، با پافشاری‌ بسیار، سرانجام پدر و مادرش را راضی می‌کند که برای یادگیری علوم متعدد به شهرهای دیگر سفر کند.
وی پس از سال‌ها تلاش و درس خواندن، سرانجام به جایی می‌رسد که ادامه دادن این درس‌ها را بی‌فایده می‌داند و همه آنچه را خوانده است، تکراری می‌پندارد. ازطرفی، هروقت یحیی حرفی می‌زد و یا نکته‌ای می‌گفت، از هر طرف به خاموشی و تسلیم وادارش می‌کردند و تعقیب و آزار و تهدیدش می‌کردند؛ به همین دلیل تصمیم گرفت به جست‌وجو بپردازد.
روزی در راه ناگهان به آتشکده‌ زرتشتیان می‌رسد. صحبت‌های‌شان را می‌شنود؛ احساس می‌کند که حرف‌های¬شان از جنس سخن‌هایی که تا آن روز شنیده و خوانده بود، نیست. او در آتشکده با دختری آشنا می‌شود…