«دختر دیگر» نوشته «انی ارنو» در مورد خواهر نادیدنیِ راویِ این کتاب و احساساتی است که این دخترِ دیگر در راویِ این رمان ایجاد کرده است.
رمان دختر دیگر روایتِ نامه به خواهری است که نویسنده هرگز او را ملاقات نکرده است.
انی ارنو در این کتاب، سال‌هایی را که به‌عنوان تک‌فرزند بزرگ شده روایت می‌کند. او تک‌فرزند بوده اما سایۀ فرزند دیگری بر زندگی سه نفره خانواده آن¬ها سایه افکنده بوده است. ارنو در این نامه از احساسی می‌گوید که خودش هم جنس آن را نمی‌شناسد؛ شرم، گناه، هراس یا حسادت. حس تقسیم محبت پدر و مادر با خواهری نادیدنی، حسّ گرفتن جای دیگری.
همه این‌ها از یک یکشنبه تابستانی آغاز می‌شود؛ روزی که نویسنده به وجود خواهرش آگاه می‌شود.
در بخشی از این داستان می¬شنویم:
عکسی به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز، بیضی شکل، چسبیده روی جلد مقوایی زردشده‌ای، بچه‌ای را نشان می‌دهد که سه‌رخ روی چند بالش دالبردار که روی هم قرار دارند، نشسته. لباس سفید سوزن‌دوزی شده‌ای پوشیده که بند بلندی دارد و با یک گره، مثل گلی بزرگ یا بال‌های پروانه‌ای بزرگ، کمی عقب‌تر از شانه محکم شده. بچه‌ای که همه چیزش دراز و کمی چاق است و پاهایش تا لبه میز جلو آمده‌اند. زیر موهای قهوه‌ای رنگی که روی پیشانی برجسته‌اش مثل لوله جمع شده، چشم‌هایش ناگهانی و به شدت از حدقه بیرون زده. دست‌هایش را باز کرده مثل بچه تپلی که به نظر می‌رسد ناآرامی می‌کند. انگار بخواهد بپرد.