«نازارین» نوشته «بنیتو پرث گالدوس» و ترجمه «کاوه میرعباسی» است. بنیتو پرث گالدوس تاکنون در ایران کاملا ناشناخته بوده و رمان نازارین نخستین اثر اوست که به فارسی برگردانده می‌شود. 

گالـدوس مهم‌ترین چهره ادبـی اسپـانیا در سده نوزدهم و بزرگ‌ترین رمان‌نویس این کشور پس از سروانتس به‌شمار می‌آید. در میان اسپانیایها همان منزلتی را دارد که «بالزاک» در فرانسه و «دیکنز» در انگلستان و «داستایوفسکی» در روسیه، اما فقط در نیمه‌ دوم سده بیستم بود که جایگاه شایسته خود را در مقام نماینده‌ رئالیسم اسپانیایی یافت و شاهکارهایی سینمایی که بونوئل از دو اثر او نازارین و «تریستانا» ساخت در این امر نقش مؤثر داشت. نازارین در زبان اسپانیایی یعنی «ناصره‌ای» و می‌دانیم که مسیح اهل ناصره بود. گالدوس با این نامگذاری وجهی از منش قهرمان اصلی داستان را می‌رساند، شخصیتی که از وجهی دیگر یادآور چهره‌ فراموش‌نشدنی دیگری است که هموطن او سروانتس آفرید: دن کیشوت.