حضرت خدیجه(س) نخستین زنی بود که اسلام آورد و در راه دین اسلام از هیچ کوششی فروگذار نکرد. او همه‌‌ی ثروت خود را در راه گسترش دین و کمک به پیامبر(ص) هزینه کرد و تا آخر عمر به آن حضرت وفادار بود.
در دوران جاهلیت در سرزمین «حجاز» پیامبر در شهر «مکه» به «محمد امین» مشهور بود و به‌‌واسطه‌‌ همین ویژگی، یعنی امانت‌‌داری، او توانست سرپرستی کاروان تجاری خدیجه(س) را به عهده بگیرد.
در همان زمان سرزمین حجاز درگیر جهل مردمانی بود که دختران خود را زنده‌‌به‌‌‌گور می‌‌‌کردند. با این همه، کسانی هنوز باور داشتند پیامبری ظهور خواهد کرد و نجات‌‌‌بخش جهان خواهد بود و نشانه‌‌‌های این ظهور را در کتاب مقدس انجیل یافته بودند.
حضرت محمد(ص) پس از ازدواج با خدیجه، به پیامبری برگزیده شد و حضرت خدیجه(س) نخستین زنی بود که اسلام آورد. سران قریش پیروان دین اسلام را تحریم و آنها را به «شعب ابی‌‌‌طالب» تبعید کردند. آزارها همچنان ادامه پیدا کرد، اما حضور خدیجه(س) در کنار پیامبر نقطه‌‌ی قوتی بود بر همه‌‌ی این آلام. همچنین بشارتِ این¬که نسل پیامبر از پیِ دختر ایشان، فاطمه(س)، ادامه پیدا می‌‌کند، مرهمی بود بر دل دردمند خدیجه(س) که با آرامش از دنیا رخت بربندد.