«جهانبخش مهری» بعد از ده سال با حکم ترک بلد –تهران- از زندان آزاد می‌شود و به اراک می‌رود و در آنجا با شخصی به نام کربلایی حبیب آشنا می‌شود.
جهانبخش مهری ده سال از بهترین سال های عمرش را در زندان گذرانده است و زمانی
که حکم آزادیش را از دفتر زندان صادر می‌کنند، احساس خوشحالی نمی کند. هیچ کسی بیرون از زندان منتظر او نیست و پدر و مادرش را در این ده سال از دست داده است. جهانبخش حالا باید برود. نه از زندان، بلکه از شهری که در آن زندگی می‌کند. به ایستگاه قطار می‌رود و اولین بلیط را برای هرجایی که اولین قطار می‌رود، می‌گیرد. خیلی برایش فرقی نمی‌کند که کجا برود. فقط دوست دارد تنها باشد. قطار او را به اراک می‌برد و او در یک مسافرخانه مستقر می‌شود. روزی در راهروی مسافرخانه صدای پیرمردی به نام کربلایی را می‌شنود که در حال نصیحت کردن نوه‌اش هست. پیرمردی که زندگی او را تغییر می‌دهد.