ماجرا از زبان مهین روایت می‌‌‌‌‌‌شود:
وارد حیاط مدرسه شدم تا با بچه ها بازی کنم. فریده رو دیدم که حسابی تو خودش بود و انگار از چیزی ناراحت شده بود. ازش پرسیدم که چه اتفاقی افتاده، اما فریده با من حرف نزد. مهناز که به من نزدیک شد، گفت: هدیه گفته کسی حق نداره با فریده حرف بزنه. حرف هدیه یک کلام بود و همه باید بی بروبرگرد انجامش می‌دادن.
به کلاس رفتیم. قرار بود اون روز خانم مهرابی مبصر جدیدی برای دو هفته انتخاب کنه و من یقین داشتم که معدل من از همه بالاتره و حتما من مبصر می‌‌‌‌‌‌شم. حدسم درست بود و من به عنوان مبصر کلاس انتخاب شدم؛ اما وقتی مشغول ساکت کردن کلاس بودم، هدیه اصلا به حرفام توجه نمی‌کرد و چند نفر دیگه مثل خودش رو هم از راه به در کرده بود. باید یه راهی پیدا می‌کردم که بالاخره به هدیه بفهمونم کارش اشتباهه و باید دست از این رفتاراش برداره.