بابا وقتی روز کار بود، صبح زود می‌رفت کلانتری تا شب و سرِ شب حدود ساعت هفت و هشت برمی‌گشت. ما هم شام‌ خورده و نخورده می‌خوابیدیم و یا خودمون رو به خواب می‌زدیم.
آخه بابا همیشه‌ خدا عصبانی بود. خیلی به‌ندرت پیش می‌اومد که بخنده. چشم‌هاش ترسناک و سرخِ سرخ بودند، به‌خصوص وقتی شب‌کار بود و یا به‌قول خودش گشت شب بود…