اگر همه می‌توانستند از استعدادهای خود درست بهره بگیرند، دنیا همان بهشت موعود می‌شد که همه می‌خواهند.
«رازی»، کاشف الکل، را ایرانیان و غیر ایرانیان می‌شناسند. داستان زندگی او پر از فراز و نشیب‌هایی است که از کنار گذاشتن شغل زرگری آغاز می‌شود و تا ریاست بزرگ‌ترین بیمارستان زمان خود ادامه می‌یابد.
از آثار رازی درباب فلسفه و حکمت کتاب‌هایی برجا نمانده است، اما رازی را می‌توان برجسته‌ترین چهره خردگرایی و تجربه‌گرایی در فرهنگ ایرانی‌ و اسلامی‌ نامید.
وی در فلسفه به سقراط و افلاطون متمایل بود و تأثیر از افکار هندی و مانوی نیز در فلسفه وی به چشم می‌خورد. با وجود این، هرگز تسلیم افکار مشاهیر نمی‌شد، بلکه اطلاعاتی را که از پیشینیان به دست آورده بود، بررسی و سپس نظر و قضاوت خود را بیان می‌‌کرد.