«حسین» ماجرا را این‌گونه روایت می‌کند:
هوا سرد بود؛ من و «علی» روی پشت‌بام خانه منتظر «استوار ایوبی» بودیم. من تیروکمانی در دست داشتم و خودم را آماده می‌کردم تا در اولین لحظه‌ای که استوار را دیدم، تیر را به سمت او پرتاب کنم. شک نداشتم که استوار ایوبی تقی را شهید کرده است. وقتی وارد کوچه شد، تیر را رها کردم. بسته‌‌های میوه از دست استوار روی زمین ریخت. او خیلی ترسیده بود و من خوشحال بودم که سرانجام به هدفم رسیده‌ام….