شخصیت اصلی این داستان، جوانی پانزده ساله به نام «احمد جوکار» از شهرستان ملایر است. در داستان، پیوند تاریخی زندگی احمد جوکار با حوادثی چون وضعیت سیاسی – اجتماعی منطقه‌ ملایر، هم پیش از انقلاب و هم دوران جنگ تحمیلی با روایت داستانی پرداخته شده است.
«هلوهای تپه‌‌ی بالایی» داستان نیمه‌بلندی که از جهت تکنیک نگارش و قالب ادبی به رمان شبیه است، در حال‌وهوای دانش‌آموزی نوشته شده و با توجه به بیانیه‌ گام دوم انقلاب، به خودسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی توسط نوجوانان می‌پردازد.
در قسمتی از این کتاب می خوانیم:
اینجا پاتوق بازنشسته‌‌ها و مسافرانی است که احیانا دم دمای صبح، راه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان به شهر ما می‌افتد، با چایی و بساط صبحانه، هم شکم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان را سیر می‌کنند، هم وقت می‌گذرانند تا اداره‌ها باز شود و بروند به کارشان برسند، اما چندماهی می‌شود که پای افراد غریبه‌ به قهوه‌خانه باز شده، چایی ساده یا چایی نبات، اُملت یا نیمرو، نان سنگک یا نان لواش، اصلا هیچی هم اگر آماده نباشد به‌ جز چایی، برای‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان فرقی نمی‌کند…! از دود سیگار میزهای کناری هم شاکی نمی‌شوند، اما خودشان اهل سیگار و قلیان نیستند.