«مظفرالدین شاه قاجار» که به همراه «اتابک» خود، در وضعیت نابسامانی مردم ایران همچون پدر خود به سفر فرنگ رفته در بازگشت متوجه می‌شود که باید در برابر قیام ضد استبدادی مشروطیت و جنبش عدالت خواهی و دینی مردم تسلیم شود.
«جهانگیرخان شیرازی» که روزنامه «صور اسرافیل» را منتشر می‌کند به اصرار همسرش فردی به نام «درویش» را از خود می‌راند و به کمک خانواده «میرزا علی اکبر خان دهخدا» می‌رود، روزنامه صور اسرافیل با شاه تازه، «محمدعلی شاه» که افکار استبدادی دارد، سر ناسازگاری دارد درویش که تا پیش از این علاقه داشت با روزنامه صور اسرافیل همکاری نماید، با دانستن رازی به سوی مشروطه خواهان می‌رود. علی اکبر دهخدا به ایران بازمی‌گردد و با مشروطه خواهان آشنا می‌شود. تمایلات ضداستبدادی دهخدا، او را به میرزاجهانگیرخان می‌رساند. «عارف»، دهخدا و جهانگیرخان تصنیف‌هایی را اجرا می‌کنند. دهخدا، جهانگیرخان و دیگر مشروطه‌خواهان دستگیر می‌شوند. علما دستور بست نشستن در شاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌عبدالعظیم را برای مشروطه‌خواهان می‌دهند. زندانیان آزاد می‌شوند ولی محمد علی شاه دستور به توپ بستن مجلس را صادر می‌کند.