اگر ایران به جز ویران سرا نیست / من این ویران سرا را دوست دارم
اگر تاریخ ما افسانه رنگ است / من این افسانه‌ ها را دوست دارم
نوای نای ما گر جان گداز است / من این نای و نوا را دوست دارم
اگر آب و هوایش دل نشین نیست / من این آب و هوا را دوست دارم
با این شعر زیبا سفر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم به دیار شاعر این شعر، «پژمان بختیاری» و به دامان ایل بختیاری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رویم. این استان را بام ایران می-نامند، اما این همه قصه نیست؛ در این استان زیبا و سراسر رنگ، شما شادمانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی خواهید یافت که در کمتر جایی نظیرش را می-بینید و با ابر سفر خواهید کرد به بلندی کوه‌ها، با رود سفر خواهید کرد به دل دشت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و با باد سفر خواهید کرد به سرزمین درختان.
علاوه بر زیبایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های طبیعت، با فرهنگ و رسومی آشنا خواهید شد که پیکرهایی است از تاریخ این سرزمین؛ مردمی را خواهید شناخت که بخش مهمی از قومیت ایران را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند و بر فرش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی خواهید نشست که تنها نقش نیست، سرگذشت یک قوم است.