سال ۱۸‍۱۶، در دهکده‌ای در سوئیس، «کنت کارلشتاین» شرور با اهریمن شکارچی پیمان بست تا به ثروتی هنگفت دست پیدا کند. شرط معامله این بود که به مدت ده سال در شبِ عیدِ آمرزش ارواح، انسانی را برای او قربانی کند.
«کنت کارلشتاین» ابتدا نمایش‌نامه‌ای بود که پس از سال‌ها شکل رمان به خود گرفت؛ با نیم‌نگاهی به دکتر «فاستوس»، «دراکولا» و حتی شاید «فرانکنشتاین».
داستان با دهمین سال عهد خونین کنت کارلشتاین آغاز می‌شود؛ عهدی که به موجب آن کنت شرور، دو برادرزاده‌ کوچک خود را به عفریت بزرگ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زامیل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ تقدیم می‌کند تا خود زنده، سالم و ثروتمند باقی بماند؛ غافل از این¬که «هیلدی»، خدمتکار باهوش قصر به ماجرا پی¬برده است و برای نجات دخترکوچولوها، آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را فراری می‌دهد.
ورود شارلاتانی با چند اسم، دست‌یار خوش‌قلب و بی‌دست‌وپایش، خانم‌معلمِ دخترها و بالأخره ندیمه‌ احساساتی خانم‌‌معلم به روستا، بر پیچیدگی ماجرا اضافه می‌کند و سلسله‌ای از اشتباهات بامزه، تعقیب‌وگریزهای لحظه‌به‌لحظه و خوش‌‌‌‌اقبالی‌‌های عجیب‌و‌غریب را رقم می‌زند.
در انتهای ماجرا، کنت کارلشتاین شرور خود طعمه‌ عفریت شکارچی می‌شود. دخترکوچولوها نجات می‌یابند و عموی جدیدی پیدا می‌کنند؛ دست تصادف سبب دیدار دوباره‌ عشاق قدیمی می‌شود و دست‌‌یار خوش‌قلب و ساده‌دل به شکل طنزآمیزی لقب کنت کارلشتاین جدید را تصاحب می‌کند.