«پروفسور بالتازار» داستان یک دانشمند نابغه ولی منزوی به نام «بالتازار کلستوس» است که در شهر کوچک «لود» در «بلژیک» زندگی می‌کند. بالتازار مردی است نابغه اما درگیر وسواس فکری برای کشف راز مواد. او در راه رسیدن به این رویا، خانواده‌اش را فراموش کرده و ثروت‌شان را بی‌رویه خرج آزمایش‌های علمی می‌کرد. همسر مهربانش «ژوزفین»، که دختر اشراف‌زاده‌ای بوده، شاهد فروپاشی آرام خانه و خانواده‌شان شد. دختران‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان نیز در سکوت و رنج، فقر را تحمل کردند و پدر را همچنان عاشقانه دوست داشتند.
بالتازار، غرق در دنیای درونی و معادلات علمی‌اش، حتی متوجه نمی‌شود که چه آسیب‌هایی به اطرافیانش وارد کرده می‌کند. با گذشت زمان، بدهی‌ها انباشته شد و دوستان و اطرافیان به دشمن بدل شدند. با این‌حال، بالتازار از مسیر خود باز نگشت، چرا که ایمان داشت به کشف بزرگ‌تری نزدیک شده. او دانش را در چنان جایگاهی می‌دانست که به او مقامی شبه‌خدایی بتواند بدهد.
در این بین، ژوزفین همواره با فروش دارایی‌های باارزش و گرو گذاشتن آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و بدهی و استفاده از روابط خانوادگی، در پی تامین مخارج خانواده و خرید تجهیزات عجیب‌وغریب همسرش بود…
داستان بالتازار، تنها روایت یک دانشمند نیست، بلکه قصه‌ مرز باریک میان نبوغ و جنون است. بالزاک با مهارت تمام نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های والا می‌توانند زندگی واقعی را نابود کنند. خانواده‌ی بالتازار نماد قربانیان رؤیاهای بزرگ و بی‌رحم هستند. او در عین حال که شخصیتی تحسین‌برانگیز است، انسانی خطرناک هم هست. داستان ما را با این سوال روبرو می‌کند که ارزش یک کشف علمی چقدر است اگر در مسیرش، زندگی‌های واقعی تباه شوند؟ شخصیت بالتازار نه سیاه است و نه سفید، بلکه خاکستری، پیچیده و دردناک است. مخاطب در پایان نمی‌داند باید برایش دل بسوزاند یا از او خشمگین باشد. این دوگانگی، قدرت روایت بالزاک را نشان می‌دهد.