«شفاف‌تر از تار» زندگی هنری و سبک نوازندگی استاد جلیل شهناز را بررسی می‌کند؛ کسی که یکی از قله‌های نوازندگی تار در ایران است.
صداهای شاهدی که در این کتاب می‌شنویم، بخش‌هایی از نوازندگی و خوانندگی استاد جلیل شهناز هستند که در کتاب به آن‌‌‌‌‌ها اشاره شده است. همچنین صدای استاد «پرویز یاحقی» را در آرم ابتدایی کتاب می‌شنویم که از جلیل شهناز می‌گوید.
«جلیل شهناز» در سال ۱۳۰۰ در اصفهان متولد شد و در سال ۱۳۹۲ در تهران درگذشت. او از کودکی به موسیقی علاقه‌ داشت و نواختن تار را با برادر بزرگ خود، «حسین شهناز» که به‌خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشت‌کار و استعداد جلیل به‌حدی بود که در جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.
جلیل شهناز نوازندگی در رادیو اصفهان را از سال ۱۳۲۸ آغاز کرد و در سال ۱۳۳۶ به دعوت سازمان رادیو و تلویزیون ملی به تهران رفت و در برنامه‌های گوناگونی مانند برنامه‌ گل‌ها، ارکستر حسین یاحقی و… به‌عنوان تک‌نواز و هم‌نواز فعالیت کرد.
وی همچنین در گروه «یاران ثلاث» (همراه با تاج اصفهانی و حسن کسایی) و گروه «اساتید موسیقی ایران» کنسرت‌های بسیاری را در داخل و خارج از کشور اجرا کرد. جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار، با نواختن ویولون، سنتور و تمبک نیز آشنایی داشت.
او در سال ۱۳۸۳ به‌عنوان چهره‌ ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد و مدرک درجه‌ یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری، به وی اهدا شد.