مرد عارفی در شیراز بود که او را درویش دانا دل می‌‌‌‌‌‌گفتند.
دانادل زودتر از قافله حاجی‌‌‌‌‌‌ها به راه افتاد. دانادل پیش از نوروز راهی شده بود اما از بخت بد در راه به دزدان رسید. دزدها او را در میان گرفتند و شروع کردند به زدنش. دانادل گفت: صبر کنید من فقط یک نفر هستم و شما چند نفر. پول و پله‌‌‌‌‌‌ای هم ندارم. لباس‌‌‌‌‌‌هایم هم به دردتان نمی‌‌‌‌‌‌خورد. دزدها گفتند تو داری حیله می زنی…

این داستان آموزنده از کلیله و دمنه توسط «مهدی آذر یزدی» ساده نویسی شده و برای کودکان سال‌‌‌‌‌‌های آخر دبستان مناسب است.