این کتاب، منبعی ارزشمند و گران‌بها در تحلیل و بررسی تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی است. این دوره تاریخی از عصر سلطنت فتحعلی شاه قاجار آغاز شده، تا نهضت مشروطه و اوایل سلطنت پهلوی ادامه می‌یابد.
نویسنده درباره‌ی تألیف این کتاب چنین می‌نویسد:
«از سال ۱۳۰۷ برای تألیف تاریخ روابط سیاسی پس از تنظیم یادداشت‌ها، مشغول نوشتن شدم. وقایع از نیمه دوم قرن سیزدهم میلادی، مطابق اواخر قرن هفتم هجری است. در آن ایام ایران تحت لوای امرای مغول بود و ارغون شاه، نواده هلاکو، در آن حکومت می‌کرد و ادوارد اول نیز پادشاه انگلستان بود.
کتاب در هشت جلد، بالغ بر ۳۲۰۰ صفحه در دسترس گذاشته شده است. اینک نوبت من است که آنچه در مدت سی سال تهیه کرده‌ام، به طبع رسانیده و در دسترس هم‌وطنان خود بگذارم. در این عمل هیچ قصد و نیتی ندارم؛ جز این‌‌‌‌‌‌‌‌که ملت ایران بداند در این مدت (یکصدوپنجاه سال) چه بر آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها گذشته ‌است. از خداوند متعال توفیق می‌خواهم که این خدمت را به انجام برسانم.»
با این حال و با وجود این‌‌‌‌‌‌‌‌که نویسنده در مقدمه‌ خود وقایع‌نگاری کتاب را از قرن سیزده عنوان می‌کند، به دلایل نامعلومی، کتاب با اشاره‌ای کوتاه به دوره‌ی مغولان و نگاهی اجمالی به تاریخ روابط دو کشور در دوره صفویه و زندیه شروع می‌شود و از ابتدای دوره قاجار (قرن نوزدهم) شکل جدی و پرمحتوا به خود می‌گیرد.
نویسنده این کتاب، «محمود محمود» (زاده:۱۲۶۱ تبریز – درگذشت:۱۳۴۴ تهران) با نام اصلی «محمود پهلوی» محقق و از ملّیون و آزادی‌خواهان فعال صدر مشروطیت بود. تحصیلات قدیم را نزد استادان در تبریز، تهران و تحصیلات جدید را در مدرسه آمریکایی تهران به پایان رسانید. محمود در اوایل مشروطیت در سلک آزادی‌خواهان درآمد. وی عضو حزب دموکرات شد و در آن هنگام مقاله‌هایی به طرفداری از آزادی و مشروطه در مجلهٔ «آینده» و روزنامهٔ «ستارهٔ ایران» می‌نوشت.
محمود مدتی به کارهای دولتی اشتغال ورزید و در وزارت پست و تلگراف مقام‌هایی داشت. در اوایل سلطنت «رضاشاه پهلوی» مدتی سرپرست دانشجویان وزارت پست و تلگراف در اروپا بود.
وی در ۱۳۲۴ پس از روی کارآمدن «قوام‌السلطنه» به استانداری تهران رسید و در دوره پانزدهم از نجف‌آباد وکیل شد. او سال‌خورده‌ترین نماینده‌ی آن دوره از مجلس بود و به عنوان رئیس سنی، مجلس را در ۲۵ تیر ۱۳۲۶ افتتاح کرد.
محمود در تشکیل حزب دموکرات با قوام‌السلطنه همکاری نزدیک داشت و یکی از عوامل مؤثر حزب به‌شمار می‌رفت؛ ولی پس از پایان دوره پانزدهم از کارهای سیاسی کناره گرفت و به تحقیق و تتبع در تاریخ پرداخت. محمود در تنظیم و تألیف بعضی از کتاب‌های مورخان بعد از شهریور ۲۰ دست داشت. کتاب «تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس در قرن نوزدهم» در هشت جلد از مهم‌ترین تألیفات اوست.
در سال‌های آغازین ثبت نام خانوادگی قرار بود از ثبت نام‌های تکراری خودداری شود. محمود محمود نام خانوادگی «پهلوی» را برای خویش برگزیده بود. پس از آن‌‌‌‌‌‌‌‌که رضاشاه همان نام را برای نام خانوادگی خود خواست و باخبر شد که کسی قبل از او این نام را انتخاب کرده، محمود تحت فشار مجبور شد آن نام‌خانوادگی را واگذار کند و پس از آن، نام خانوادگی دیگری نپذیرفت و به اعتراض نام خودش (محمود) را به عنوان نام‌خانوادگی انتخاب کرد.
محمود در اواخر عمر نابینا شد. وی در در روز جمعه ۲۸ آبان ماه ۱۳۴۴ خورشیدی در سن ۸۴ سالگی درگذشت و در آرامگاه ابن‌بابویه مدفون به خاک سپرده شد.
«پرویز محمود»، آهنگ‌ساز مشهور ایرانی نیز فرزند اوست. محمود نیز خواهرزاده «عسگر گاریچی تبریزی» صاحب بزرگ‌ترین مؤسسه حمل‌ونقل در اوایل مشروطیت بود.

* شنونده گرامی؛ باید توجه داشت که این کتاب گویا اثری مرجع، تخصصی و اسنادی در حوزه تاریخ‌نگاری ایران است. همچنین نثر ادبی کتاب متعلق به اواخر دوران قاجار و اوایل سلسله پهلوی است که در آن از واژه‌های مُغلق و پیچیده عربی و فارسی به وفور استفاده شده است. بنابراین شیوه تلفظ و خوانش برخی از لغات، اصطلاحات و اسامی خاص به سبب گذر زمان و تغییرات زبان فارسی؛ شاید در زمان حال نامأنوس و ناآشنا به نظر برسد.
از همین رو راوی تلاش نموده است تا با آهسته‌خوانی و شمرده‌خوانی متن کتاب، فحوا و معنای کلام را به خوبی منتقل نماید. از سوی دیگر وفاداری به اصالت متن کتاب، در دستور کار گروه تولید کتاب گویا بوده است.