«تهمینه» سی و پنج ساله است. او دفتر خاطراتی دارد که واگویه‌هایش را در آن می‌نویسد.
تهمینه از روزمرگی‌ها می‌نویسد؛ از زندگی خودش و از آنچه پیرامون خود می‌بیند و حس می‌کند؛ از خواهرش، سپیده؛ از همسایه‌ شاعری که به‌تازگی آمده… و به این شکل، اتفاقات گوناگون زندگی‌اش را برای‌‌‌‌‌‌‌‌مان به‌شیوایی روایت می کند. شبیه داستان‌هایی که همه ما در زندگی روزمره خود داریم، اما به‌سادگی از کنارشان می‌گذریم. زندگی همه ما دستخوش ماجراهای پیچ‌درپیچی است که خودمان رقم می‌زنیم.
ما قهرمان داستان‌هایی هستیم که هر روز رخ می‌دهد؛ داستان‌هایی به وسعت یک زندگی؛ داستان زندگی تهمینه نیز شنیدنی است.