النی در میان تنهایی‌های خود درمی‌یابد تنها جایی که می‌تواند احساس آزادی را تجربه ‌کند، اتاق‌هایی است که هر صبح به نظافت آن‌‌ها مشغول می‌شود؛ یعنی درست در بین وسایلی که از میان آن‌ها رویاهای خود را در دنیایی دیگر دنبال می‌کند. روزی برحسب اتفاق، در میان وسایل اتاق، مهره شطرنجی از دستش به زمین می‌افتد و او را متوجه صفحه و مهره‌های سیاه و سفیدی می‌کند که در نگاه اول از نظرش بسیار بی‌ارزش می‌آیند. النی با دیدن صفحه شطرنج به این بازی علاقه‌مند می‌شود. میل شدیدی در وجودش برای یادگرفتن شطرنج برانگیخته می‌شود، اما در شهر او کسی به شطرنج علاقه‌ای ندارد. بنابراین النی مجبور می‌شود به سراغ استاد قدیمی دوران دانشگاهش برود. علاقه النی برای یادگیری شطرنج، تا جایی پیش می‌رود که روی رابطه او با خانواده‌اش، دوستانش و مردم اجتماعش تاثیر می‌گذارد.