روزی روزگاری کشوری بود که در آن زندان‌‎هایی مخصوص کودکان بنا کرده بودند، چرا که برای تبدیل این کودکان به بزرگ‌سالانِ درست‌کار، راهی جز منع و محرومیت نمی‌شناختند. سال‌ها بعد مردم آن زندان‌ها را تعطیل کردند، دیوارهایشان را فروریختند و قول دادند دیگر از این مکان‌های هراس‌انگیز بنا نکنند. مکان‌هایی که در آنها، بچه‌ها نه می‌توانستند بخندند، نه گریه سر دهند.