پیش درآمد این داستان علمی- تخیلی، خبری واقعی است که خبرگزاری رویتر در سال ۱۹۶۶ مخابره کرده است. خبری که در آن به مرگ لاک‌پشتی اشاره دارد که کاپیتان کوک (کاشف نیوزلند) به پادشاه تونگا هدیه داده بود و این حیوان بعد از دویست سال عمر از دنیا رفته است.

جنگی بزرگ و اتمی در کره زمین رخ داده است و غبارهای رادیو اکتیو در زمین پراکنده شده است. گونه­‌های گیاهی و جانوری یا از بین رفته­‌اند و یا در حال انقراض‌­اند. اکثریت انسان­‌ها از کره زمین مهاجرت کرده‌اند و در کرات دیگر و شهرک­‌های فضایی ساکن شده‌­اند. تعداد کمی از انسان­‌ها روی زمین باقی مانده‌­اند و البته سازمان ملل از طریق رسانه‌­ها مهاجرت را تبلیغ می­‌کند تا باقی مانده افراد سالم نیز راضی به مهاجرت شوند. به هر فردی که اقدام به مهاجرت نماید یک آدم مصنوعی به عنوان همدم و خدمتکار جایزه داده می­‌شود. کسانی که تحت تاثیر غبارهای رادیواکتیو دچار نقص جسمی و ذهنی شده‌­اند امکان مهاجرت ندارند. این افراد استثنایی یا عقب مانده! خوانده می‌­شوند. ساختمان­‌ها و آپارتمان‌­ها اکثراً خالی است.

در چنین فضایی تصور کنید گونه‌­های مختلفی از آدم­‌های مصنوعی ساخته شده است که تشخیص آن­‌ها از انسان به راحتی امکان­‌پذیر نیست. برخی از این آدم مصنوعی­‌ها به صورت غیر مجاز وارد زمین شده­‌اند. پلیس افرادی را مامور شکار آدم‌­مصنوعی­‌ها می­‌کند.

«ریک دکارد» – شخصیت اصلی داستان – یک جایزه بگیر پلیس است که شغلش شکار آدم مصنوعی است و داستان درباره چند شکار آخر این فرد است…