بشر در عرصه‌‌ی ارتباطات چه فرازونشیبی داشته است: افروختن آتش و تولید دود، صدای طبل و کشیدن تصاویر بر سینه‌ کوه، نوشتن بر روی سنگ، نوشتن بر روی پاپیروس و تهیه‌ی کاغذ، اختراع چاپ تکثیر گسترده پیام، اختراع رادیو و تلویزیون و آمدن اینترنت و ….
ارتباطات در طول تاریخ از منازل بسیاری عبور کرده است، بشر در طول حیات خود از ابزارهای گوناگونی برای ارتباط و رسانیدن پیام خود یا به عبارت بهتر به‌عنوان «رسانه» استفاده کرده است. با نگاهی به رسانه‌‌‌‌‌‌‌‌های گذشته‌ بشر متوجه می‌‌‌‌‌‌‌‌شویم که هیچ‌گاه بشر به رسانه‌ متداول در زمان خود راضی نبوده است و به‌دنبال آن بوده که پیام خود را به افراد بیشتری و با بالاترین میزان انتقال مفهوم برساند.
اما سوالی که به ذهن می‌‌‌‌‌‌‌‌آید این است که فاصله‌ دست‌یابی از یک رسانه به رسانه‌ دیگر چقدر بوده است؟
با نگاهی تاریخی به‌صراحت می‌‌‌‌‌‌‌‌توان گفت که در هیچ دوره‌ تاریخی فاصله‌ زمانی میان معرفی و توسعه‌ تکنولوژی‌های جدید به‌اندازه‌ زمان حاضر نبوده است؛ درواقع سرعت خلق تکنولوژی‌های جدید به‌قدری زیاد است که آدمیان هنوز به درک متناسبِ یک تکنولوژی دست‌نیافته، با تکنولوژی جدیدی مواجه می‌شوند.
رسانه‌ها زندگی انسان عصر حاضر را دربرگرفته‌اند و در شئون مختلف زندگی وی حاضر شده‌اند و هرکدام از فعالیت‌های زندگی را به‌‌اصطلاح «رسانه‌ای» کرده‌اند. «سیاست رسانه‌ای»، «اقتصاد رسانه‌ای»، «ارتباطات رسانه‌ای»، «تفکر رسانه‌ای»، «سلطه و قدرت رسانه‌ای» و «عصر رسانه‌ای» اصطلاحاتی آشنا برای مردم این عصر است.