صیادی به دنبال روباهی به راه افتاد و خانه او را پیدا کرد.
صیاد سر یک مرغابی را در چاله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای گذاشت مدتی بعد روباه بوی لاشه را فهمید و با خود گفت: اینجا بوی خوبی دارد اما ممکن است این برای من تله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای باشد و اگر به تله بیفتم برای من خوب نیست و دیگران مرا مسخره خواهند کرد. بنابراین از خیر غذا گذشت و دور شد. اما پلنگی از دور بوی لاشه را فهمید و به چاله افتاد. صیاد فکر کرد که روباه به چاله افناده است …
این داستان آموزنده از «کلیله و دمنه» توسط «مهدی آذر یزدی» ساده نویسی شده و برای کودکان سال آخر دبستان مناسب است.