«بخت خاک» اثر «اسماعیل شفیعی سروستانی» تنها یک سفرنامه نیست؛ بلکه حاصل تفکرات و تجربیات زائری است که به سه منطقه حجاز، عراق و سوریه زیارت کرده است و ارتباط این مناطق با یک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دیگر را دریافته است.
اسماعیل شفیعی سروستانی در این کتاب، به تک تک خاطرات سفرش از این اماکن مقدس پرداخته است و علاوه بر آن، دیده‌ها و شنیده‌های سفر را با هم در نظر گرفته و در نهایت، علت رفتن به عتبات را ذکر می‌کند.
همچنان در گذرگاه این سفر، سری هم به تاریخ این مناطق می‌زند و از زندگی انسان‌هایی که زائر مزارشان شده است، سخن می‌گوید. بنابراین در این سیر و سفر، به نتیجه‌ای خاص می‌رسد و آن ارتباط خاص این مناطق با هم است که در انتهای کتاب بخت خاک مشخص می‌کند. اینکه ز کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود به کجا می‌روم آخر؛ ننمایی وطنم.
جزیره، عراق و شامات اگر چه هر یک مستقل‌اند و از قطعات ریزی تشکیل شده‌اند، اما در نهایت سه تصویر بزرگ می‌سازند. سه تصویر که خود در مقایسه با تصویر عظیم و طرح کلی خلقت و انگیزه و حکمت آفریدگار برای بودن و زیستن بشر در عرصه خاک خیلی کوچک‌اند. این سه تصویر بزرگ در کنار هم و با هم برای زائری که با آگاهی و معرفت از این سرزمین‌ها می‌گذرد، تصویری عظیم‌تر می‌سازند. تصویری که ارتباط میان همه اجزا، همه تصاویر، همه جایگاه‌های اشخاص و اماکن را در نسبتی تنگاتنگ با هم معنی می‌کند.