«بهرام گور» پانزدهمین پادشاه سلسله ساسانیان بود که در سال ۴۲۱ میلادی بر تخت نشست؛ اما او به جای پرداختن به امور مملکت، وقت خود را صرف شکار و خوش گذرانی می کرد؛ از این رو وزیرش فرصت را مغتنم شمرده و از غفلت پادشاه سود جست.

وزیر در این راه با وعده و وعید، «قاضی اعظم» را نیز با خود همراه می­کند. آن­ها اموال افراد متمول را از چنگ­شان درآورده و آنان را به حبس و اعدام محکوم می­کنند. از جمله این موارد دسیسه­ای است که برای یکی از سپهسالاران سپاه بهرام می­چینند تا علاوه بر اموال وی، همسرش نیز نصیب وزیر مکار شود. وزیر که حرص و طمع پول چشمش را کور کرده است برای پیش بردن اهداف خویش و بدون اطلاع قاضی اعظم دسیسه­ای دیگر می­چیند و یکی از جاسوسان سابق را از زندان آزاد می­کند و به عنوان پیک خود نزد «خاقان چین» می فرستد.