چه قرابت عجیبی است میان اهواز و ننه غلام بانوی سالخورده اهوازی که پیشینه­‌ای شگرف پشت سر دارد. زخم‌­ها برداشته، دردها کشیده. رنج­‌ها دیده، اما هنوز سرپا است. لبخندش گرچه بی­‌رمق، اما هنوز گرم و گیراست. ایران عادل را کسی به نام نمی‌­شناسد. مثل همه مادران این سرزمین، هویت­‌شان با فرزندان­‌شان معنا پیدا می­‌کند. غلامرضا تمام زندگی و هویت ننه غلام بود. پسری که رفت تا هویت کشورش زنده بماند.