«لو شون» پدر ادبیات معاصر چین است.

لو شون، چهره درخشان ادبیات معاصر چین، از همان جایگاه و منزلتی برخوردار است که گوگول در روسیه، مارک تواین در آمریکا، ریونوسکه آکتاگاوا در ژاپن و صادق هدایت در ایران.

لوشن با داستان‌­هایش، روان خاموش ملتی را به تصویر می‌کشد که هزاران سال، چون ساقه­‌های علف روئیدند و پرپر شدند.

او در داستان­‌هایش نشان داد که بزرگ­ترین خصلت انسان در جامعه آشوب­‌زده، از اعتیاد او به خودفریبی سرچشمه می­‌گیرد. انسانی که شکست‌­هایش را با فکر پیروزی معنوی تسلی می­‌دهد. لو شون نشان می‌­دهد که این خصلت ثمره استبداد در طی دوران‌های طولانی است.

در تمام این داستان­‌ها، لو شون شیوه زندگی کهن و اخلاق نیاکان را به نقد می­‌کشد، بسیاری از خرافات موروثی را طرد می­‌کند و قهرمانان خود را وا می‌­دارد تا علیه استبداد قیام کنند.

شاید جالب باشد که بدانید مکتبی وجود دارد به نام «مکتب هیچ کاری نکردن». داستان «سد معبر» درباره ملافات «لئودی» از فیلسوف­‌های قدیمی چین و بانی «مکتب هیچ کار نکردن» با کنفوسیوس است.