فریاد مزن، گم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود؛ صدای تو در ضرباهنگ موج به موج دریا، صدای نی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انبان مرد و پایکوبی مردمان در عید تلخک، تیرگان، مهرگان و تکوتکو. اینجا خاموشی است و عشق در خاموشی آشکار است.
باران می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بارد و صدا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواند: « گلی اومده در خونه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تون سی محض جاجیم کهنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تون، گلی اومده در خونه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تون سی محض بوآی بچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تون، گلی اومده روخونه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تون سی محض جاجیم کهنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تون». اینجا جنوب است؛ گوشه ای از زیبایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بوشهر؛ سرزمین دریا و نخل، چشمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آب گرم و سرد، نخلستان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زیبا و بلند و جزایر مرجانی که بینندگان را مجذوب کرده و به آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها فخرفروشی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.
از کنار ساحل که بگذری، باور نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنی ماهیگیرانی که وجود خویش را از تور ماهیگیری نقش کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند، روزی به اجنبی ستیزی برخاسته، شمشیر به دست گرفته و دلیر مردانی چون «رئیسعلی دلواری» پرورش داده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند؛ هم او که رهبر قیام در تنگستان و بوشهر علیه نیروهای بریتانیا در جنگ جهانی اول بود…