«بزرگمهر»، وزیر دانشمند «خسرو انوشیروان» به بارگاه خسرو رفت و کار مهمی داشت اما پادشاه همچنان خواب بود.
بزرگمهر منتظر شد تا نزدیک ظهر شد و خسرو بیدار شد. بزرگمهر مثل همیشه خسرو را نصیحت کرد که خوابیدن بسیار برای تو خوب نیست و سحرخیزی سبب خیر و برکت برای همه است.
خسرو حرف وزیرش را شنید و پذیرفت اما در دل گفت باید کاری کنم که این وزیر از سحر خیزی ضرر ببیند تا دیگر مرا نصیحت نکند …