«حافظه جهان» داستان کوتاهی از «ایتالو کالوینو» نویسنده ایتالیایی است. کالوینو نویسنده‌­ای مبدع و نوآور است. خلاقیت او در قصه‌­نویسی، از موضوع داستان تا طرح و چگونگی  پرداخت آن اعجاب­‌آور است. «رولان بارت» او را با «بورخس» به دو خط موازی تشبیه کرده و از او به عنوان نویسنده­‌ای پست مدرن نام می‌­برد. کالوینو در آثارش جایی چنان روشن همه چیز را – از جنگ و خونریزی تا مراسم تشریفات پادشاهی و عشق و عاشقی –  به طنز می­‌گیرد و جایی دیگر جهانی خلق می­‌کند سراسر راز و ابهام، شهرهایی که مارکوپولو­‌وار در می‌­نوردیم و هر کدام را چون صندوقی می‌­بینیم در افسانه‌­های هزار و یک شب که پر از جواهراتی است که نویسنده برای­مان ارمغان آورده است.

در قسمتی از داستان حافظه جهان می‌­شنویم:

از زمان ناپدید شدن مرموز همسرم، در افسردگی فرو رفتم. هدف واقعی کار ما چیزی هست که تو از اون آگاهی نداری. این هدف به پایان جهان مربوط می­‌شه. ما با این انتظار که به‌­زودی حیات از سطح زمین محو خواهد شد کار می­‌کنیم. ما برای این کار می­‌کنیم که آنچه تاکنون بوده، به عبث نبوده باشه. برای این که بتونیم آنچه رو که می‌­دونیم به دیگران منتقل کنیم و حتی اگه نمی‌­دونیم آن دیگران کی هستن یا چی می­‌دونن. لزومی هم نداره ترسی به خودت راه بدی. حدود وظایف تو در سطح کنونی باقی خواهد ماند. سیستم انتقال حافظه ما به دیگر سیاره­‌ها به­‌وسیله بخش دیگری از سازمان در دست طراحیه. کار ما از پیش مشخص شده. حتی لازم نیست نگران باشیم که آیا از رسانه نوری استفاده خواهد شد یا از رسانه صوتی…