موضوع داستانِ «خانم و آقای لوور» برگرفته از این خبر کوتاه است که تابلوی «فتحعلی شاه» و «مونالیزا» در موزه‌‌ لوور، برای نمایش، کنار هم قرار گرفتند! بازدیدکنندگان بیشتر تمایل داشتند با فتحعلی شاه – که اندام موزونی دارد‌‌- عکس بگیرند، بدون آن‌که بدانند فتحعلی شاه خود به نقاشان درباری پول می‌‌‌داد و سفارش می‌‌‌کرد که اندامش را به غایت موزون بکشند!
در این داستان عاشقانه، بین مونالیزا و فتحعلی شاه گفت وگویی برقرار می‌‌‌شود و دامنه‌‌ آن تا آشوب‌‌‌های خیابانیِ جلیقه‌‌‌زردها در پاریس کشیده می‌‌‌شود.

در بخشی از این داستان می‌شنویم:

حالا هر دو شانه‌‌‌به‌‌‌شانه، روی دیوار لوور قرار داریم. قرابتی شگفت‌‌‌انگیز بین یک رعیت و شاه، آن هم از نوع زنانه و مردانه‌‌‌اش. پیش‌‌‌‌تر که دور بودیم، نگاهمان غم داشت، حسرت داشت، دور بودیم، ولی گویی نزدیک هم بودیم.

حالا ساکت‌‌ایم، مغروریم، فخر می‌‌فروشیم، برای انرژی‌‌‌ای که از موهای من (مونالیزا) و شانه‌‌های جواهرنشان او (فتحعلی شاه) برمی‌‌‌خیزد. حالا نزدیک‌‌ایم، ولی گویی دوریم، دور… به اندازه‌‌ گرمی نفس‌‌های یک رعیت و سردی نگاه فتحعلی شاه.