وقتی «ملیحه» از خواب بیدار شد، هوا هنوز تاریک و همه جا ساکت بود، اما ملیحه انگار حضور یک نفر رو در اطراف خودش حس می‌کرد.
ملیحه داشت خواب یه فرشته آسمونی رو می‌دید و مادربزرگش رو که به تازگی از دست داده بود، به یاد می‌آورد. چشماشو بست تا حضور فرشته رو بیشتر حس کنه.
بعد از مدتی مادر و ملیحه نماز صبح رو خوندن و ملیحه هنوز به خوابش فکر می‌کرد. ساعت زنگ زد و ملیحه رفت که بابا رو بیدار کنه. مادر و پدر که از بیداری ملیحه تعجب کرده بودن، سر سفره‌ی صبحانه نشستن…