«پروین اعتصامی»، شاعر ایرانی است که از او به عنوان «مشهورترین شاعر زن ایران» یاد شده‌ است. دیوان اشعار او شامل شعرهایی در سبک‌‌‌‌‌‌‌‌های گوناگون است که از دردهای جامعه و دغدغه های فکری او حکایت دارد.
پروین از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی زیر نظر پدرش و استادانی چون «دهخدا» و «ملک‌الشعراء بهار»، سرودن شعر را آغاز کرد. پروین در بیست و هشت سالگی ازدواج کرد، اما به سبب اختلاف فکری با همسرش، پس از مدت کوتاهی از او جدا شد. او بعد از جدایی، برای مدتی در کتابخانه دانشسرای عالی تهران به شغل کتابداری مشغول بود. پروین پیش از چاپ دومین نوبت از دیوان اشعارش، براثر بیماری حصبه در سی پنج سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه، در آرامگاه خانوادگی‌اش، به خاک سپرده شد.
تنها اثر چاپ و منتشرشده از پروین، دیوان اشعار اوست که شامل ششصد و شش شعر در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است. پروین بیشتر به سبب به‌کار بردن سبک شعریِ مناظره در شعرهایش، معروف است. شعرهای پروین قبل از چاپ به‌صورت مجموعه و کتاب، در مجله بهار و منتخبات آثار از «محسن هشترودی» و «امثال و حکم دهخدا»، چاپ می‌شدند. موفقیت اولین چاپ دیوان اشعار او سبب پیدایش زمینه برای چاپ‌های بعدی شعرهای او شد.
شعر پروین تلخ و متین و زمینى است. تلخى پدیده‌هاى زندگى اجتماعى انسان، دردها و ناکامى‌ها، در آن بازتابى روشن دارد. در شعر او، خبر از طوفان‌هاى بزرگ روحى او یا احساسات برانگیخته و گرم و خصوصى یک زن نیست. زنى که سعى کرده تا آنجا که ممکن است، خویشتنِ خویش را در پشت واژه‌ها و آفریده‌هاى کلامى خود، پنهان سازد. شعر او مجموعه‌اى است از توصیف‌ها، تشویق‌ها، اندرزها و نشان دادنِ سمت و سوى ذهنى خود به نفع مردم محروم. عناصر مطرح شده در شعر پروین، در قید زمان‌هاى کوتاه یا مرزهاى محدود جغرافیایى نیستند. اگرچه رنگ ملى و این سرزمینى خویش را، کاملا حفظ کرده‌اند.
او اگرچه تصاویر دردبارى از زندگى انسان‌‌‌‌‌‌‌‌هاى محروم به دست مى‌دهد، واژه‌هایش آتشگون و خشم‌‌‌‌‌‌‌‌آگین نیستند. حتى آن‌گاه که خشم انسانى شاعر، علیه نظام غیرعادلانه‌ حاکم برانگیخته مى‌شود، ازنظر مضمون، خشمى است خردمندانه.
جلد اول دیوان پروین را با بخش مثنوی ها آغاز کردیم و بخش مسمطات را در انتهای جلد دوم خواهید شنید.
این کار از روی کتاب دیوان اشعار پروین اعتصامی با تصحیح و ویرایش «رضوانه افراسیابی» خوانده شده است و «دکتر مینا رامین ثابت» بر درست‌خوانی ابیات نظارت داشته‌اند.