این کتاب بخشی از رباعیات منتسب به حکیم عمر خیام است که از قرون گذشته به ما رسیده‌‌‌است.
درباره‌ی موسیقی این کتاب گویا:
از آنجایی‌ که تهیه‌کننده‌ این کتاب صوتی معتقد است مفاهیم رباعیات خیام به‌‌راحتی قابل ترجمه و انتقال به فرهنگ‌ها و زبان‌های دیگر است، درنتیجه تمام موسیقی‌هایی که با خوانش اشعار همراه کرده، موسیقی کلاسیک -به‌‌مفهوم عام کلمه، یعنی سبکی از موسیقی که از قرون وسطی تا امروز در اروپا حضور دارد.- است.
«سید علی میرافضلی» پژوهشگر و مولف رباعیات خیام:
«خیام شعرهای غیر از رباعی هم داشته‌است، چه به زبان عربی چه به زبان فارسی، اما تعداد آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها آن‌قدر زیاد نیست که بتوان به‌عنوان شاخص از آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها یاد کرد. آنچه خیام را شاخص کرده‌است، همان رباعیات است. رباعی در دوره‌ خیام به مرحله‌ تصویب رسیده بود (اگر از قرن چهارم در نظر بگیریم حدود ۱۵۰ سال از ظهور رباعی در شعر نوین پارسی می‌گذشت). خیام از این جهت که شاعر حرفه‌ای و تمام‌وقت نبوده، و رباعیات را در لحظات خاص درخشش فکری و حالات خاص عاطفی می‌سرود، قالبی را برگزید که متناسب این موقعیت باشد. در آن زمان قالب‌‌های اصلی قصیده و مثنوی بودند و شاعران با این دو قالب توانمندی خود را می‌سنجیدند. قصیده بیشتر به کار مدح و ثنا می‌آمد، اما گاهی مطالبات اجتماعی نیز در آن مطرح می‌شد. مثنوی نیز هم جنبه‌های حماسی و غنایی داشت و هم برای ادبیات عرفانی استفاده می‌شد.
خیام بدون استفاده از قالب‌هایی که شاعران بیشتر از آن استفاده می‌کردند، شاخه‌ بالنده‌ای را در قالب رباعی ایجاد کرد که مضامین حکمی و فلسفی و آنچه تعامل در مسئله‌ی هستی و زندگی انسان است را بازگو کند. تا جایی که این جریان به نام خود خیام شناخته شد و ما آن را به نام «رباعی خیامانه» می‌شناسیم و حتی از آن به‌عنوان «گفتمان خیامیت» یاد می‌شود.