صیاد تازه کار و زرنگی بود که همیشه دست پر به خانه بر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گشت و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانست شکارهای خوب گیر بیاورد. شکارچی از هیچ چیز نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترسید و به توصیه دوستانش هم گوش نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داد.
یکی از روزها شکارچی روباهی را دید و تصمیم گرفت آن را شکار کند. او یک مرغابی را نزدیک لانه روباه در تله-ایی گذاشت و نشست و نقشه کشید. شکارچی منتظر روباه شد. صیاد با شنیدن صدای افتادن حیوانی در چاله، به سمت چاله دوید، اما پلنگ گرسنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ایی منتظر شکارچی نشسته بود.